Onnatuurlijk, onwerkelijk en ONTSPANNEND!
Ik heb, geloof ik, een halve seconde gedacht (en geroepen) "Neejoh!?!" op het moment dat mijn bil het randje van het vliegtuig verliet en ik in een enkele duikeling door wat 'wolkenwatjes' de onderkant van het vliegtuig voorbij zag komen. Onwerkelijk, onnatuurlijk, maar vrij snel ontspannen. Hoewel we in de vrije val een snelheid van minimaal 200km/u bereikten, had ik dat - op het agressieve gekletter van mijn wangvet tegen mijn gebit na- totaal niet in de gaten. De val leek in mijn persoonlijke beleving al velen malen langer te duren dan die "ongeveer 1 minuut". Een hoop handgebaren van mijn buddy gezien, omdat de wind een verbale communicatie totaal onmogelijk maakte. Begreep er natuurlijk geen reet van en stak mijn duim maar gewoon een paar keer omhoog "top".
Dan gaat daar ineens de parachute open en wordt je plots en redelijk hard in je harnas omhoog gerukt, gaat je bril af en adem je opnieuw warme lucht. Dan merk je dat het daarboven wel iets kouder was...
Maar het was zo mooi; het gezwier, het vrije gevoel in de lucht en de kriebels in mijn buik... Ik heb Antwerpen wéér van een andere kant gezien...